Διασχίζοντας τον κεντρικό δρόμο μετά τα Τρίκαλα που σε οδηγεί στην Καλαμπάκα παρατηρείς σε απόσταση το μεγαλοπρεπές βραχώδες σύμπλεγμα που συνθέτει τα Μετέωρα, σαν ένα αόρατο χέρι να τοποθέτησε αυτούς τους βράχους εκεί προσπαθώντας να αποσπάσει την προσοχή των ταξιδιωτών.   Αφήνοντάς πίσω σου την Καλαμπάκα, οι βράχοι σε σκεπάζουν και τα κόκκινα, πορτοκαλί και πράσινα φυλλώματα του δάσους που απλώνεται στην βάση τους σε κάνουν να νομίζεις πως έχεις κάνει ταξίδι σε παραμύθι με νεράιδες και μάγους. Κρεμασμένα πάνω τους μοναστήρια. Άλλα καλοδιατηρημένα και σε λειτουργία και άλλα τελείως κατεστραμμένα από την εγκατάλειψη. Σε διάφορα σημεία των βράχων, σπηλιές διαφόρων μεγεθών με μικρές χρωματιστές σημαίες για να σου θυμίζουν πως κάποτε, κάποιος επέλεξε να αφήσει τα πάντα και να ζήσει εκεί απομονωμένος για την πίστη του.

Για την ιστορία, το μοναστηριακό σύμπλεγμα των μετεώρων είναι το δεύτερο μεγαλύτερο της Ελλάδας μετά το Άγιον Όρος και λόγω την γεωγραφικής τους θέσης αποτέλεσε ιδανικό καταφύγιο του χριστιανισμού κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας. Στα μετέωρα υπήρχαν 24 μοναστήρια ενώ αυτή την στιγμή λειτουργούν έξι, τα υπόλοιπα είναι ακατοίκητα ή ερειπωμένα. Ο μοναχισμός στα μετέωρα ξεκίνησε γύρω στο 905μχ με τους πρώτους ασκητές να καταφθάνουν. Πριν το σμίλευμα των σκαλοπατιών στους βράχους και την δημιουργία των πεζογεφυρών η πρόσβαση στην κορυφή και ο ανεφοδιασμός γινόταν με ανεμόσκαλα και με το παραδοσιακό δίχτυ.