Καθώς απομακρύνεσαι από το αεροδρόμιο και μπαίνεις στην οικιστική περιοχή τα φουτουριστικά κατασκευάσματα των μεγάλων αυστριακών αρχιτεκτόνων μετατρέπονται σε μπαρόκ κτίρια και γοτθικού ρυθμού ναούς, οι τεράστιοι αυτοκινητόδρομοι χάνονται μέσα σε κρυφά περάσματα κάτω από πελώρια μεσαιωνικά παλάτια και μετατρέπονται σε υπέροχους πλακόστρωτους πεζοδρόμους με άλογα και άμαξες, και άντρες με ημίψηλα καπέλα και παραδοσιακές φορεσιές και το ταξίδι στο χρόνο ξεκινάει.

Βγαίνοντας από το σταθμό του μετρό στην κεντρική πλατεία μένεις για αρκετή ώρα αποσβολωμένος από την ομορφιά και την μεγαλοπρέπεια του τεράστιου γοτθικού ρυθμού ναού του Αγίου Στεφάνου που μετράει πάνω από 800 χρόνια ιστορίας. Περιπλανιέσαι ανάμεσα στους καλοντυμένους Βιεννέζους και χάνεσαι σε πλακόστρωτα στενά που καταλήγουν σε εσωτερικές αυλές νεομπαρόκ κτιρίων. Δεν αγχώνεσαι όμως γιατί όπου και αν είσαι κοιτώντας ψηλά βλέπεις το τεράστιο καμπαναριό του Αγίου Στεφάνου.

Το μεσημέρι σε βρίσκει να τρως σνίτσελ σε ένα από τα πλωτά εστιατόρια στο Κανάλι του Δούναβη με θέα τους ουρανοξύστες που απλώνονται στην απέναντι πλευρά. Το κρύο δεν σε πτοεί και μετά το μεσημεριανό συνεχίζεις την βόλτα σου παράλληλα με το ποτάμι και καταλήγεις σε ένα από τα ομορφότερα κτίρια της Βιέννης το Hundertwasser house, δημιούργημα του ομώνυμου αρχιτέκτονα, σήμα κατατεθέν για την Αυστρία.

Έχει αρχίσει να νυχτώνει και το τσουχτερό κρύο δεν σε αφήνει να συνεχίσεις την βόλτα σου εκτός των τειχών της παλιάς πόλης. κάνεις άλλη μία βόλτα στα πλακόστρωτα φωτισμένα πλέον σοκάκια και καταλήγεις για φαγητό σε κάποιο από τα παραδοσιακά καφέ εστιατόρια της πόλης. με το στομάχι γεμάτο γυρίζεις για ξεκούραση στο ξενοδοχείο.

Το πρωί με την θερμοκρασία να κινείται γύρω από τους μηδέν βαθμούς κελσίου απολαμβάνεις το πρωινό σου στην Πλατεία του Καρόλου με θέα τον ναό του Αγίου Καρόλου και το παγωμένο της σιντριβάνι. Από εκεί ξεκινάς τον περίπατο σου στην RingStrasse, τον μεγάλο κυκλικό δρόμο που αντικατέστησε τα τείχη της παλιάς πόλης. Περπατάς παράλληλα με τους τεράστιους ποδηλατοδρόμους παρατηρώντας τα ιστορικά κτίρια αυτού τους δρόμου, την Όπερα χτισμένη το 1869, τους κήπους του χειμερινού παλατιού της πριγκίπισσας Σίσσυ, την συνοικία με τα τέσσερα μουσεία και το Κοινοβούλιο χτισμένο σε νεοκλασικό ρυθμό με πολλές αναφορές στην αρχαία Ελλάδα και καταλήγεις στην πλατεία Rathauspark με το τεράστιο παγοδρόμιο, τα μικρά ξύλινα μαγαζάκια και το μεγαλοπρεπές Δημαρχείο της Βιέννης. Με μια ζεστή σοκολάτα και ένα γλυκό στο χέρι χάνεσαι στους λαβύρινθους από ξύλινες γέφυρες και περάσματα ανάμεσα σε τρενάκια και καρουζέλ και για λίγο γίνεσαι και πάλι παιδί.

Συνεχίζεις την βόλτα σου κατευθυνόμενος στον γοτθικού ρυθμού ναό Votivkirche χτισμένο από τον Φραγκίσκο  Ιωσήφ A το 1879 σαν ευχαριστήριο δώρο στο θεό για την αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας εναντίον του. Από εκεί επιστρέφεις στην Michaelerplatz, μπροστά σου απλώνεται το γιγαντιαίων διαστάσεων παλάτι Hofburg την χειμερινή κατοικία των Αψβούργων χτισμένο το 1460 το οποίο διαθέτει 18 πτέρυγες και 2600 δωμάτια. Σήμερα στο παλάτι στεγάζονται μουσεία και η προεδρική κατοικία.

Επιστρέφεις στην πλατεία του Αγίου Στεφάνου και ανεβαίνεις τα 343 σκαλοπάτια μέχρι το ψηλότερο σημείο του καμπαναριού για να απολαύσεις τον ήλιο να δύει πάνω από την Βιέννη ακούγοντας την τέλεια μελωδία των συγχρονισμένων καμπανών του ναού. Η ώρα είναι ήδη 6 και με δυσκολία προλαβαίνεις να αγοράσεις εισιτήρια για την όπερα από τους πλανόδιους πωλητές που καθημερινά συρρέουν γύρω από τον ναό ντυμένοι με παραδοσιακές φορεσιές. 

Μπαίνοντας στην όπερα νομίζεις πως ο χρόνος έχει σταματήσει στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Γυναίκες με καλοραμμένες τουαλέτες και άντρες με σμόκιν και κουστούμια περιμένουν υπομονετικά από τους ταξιθέτες να τους οδηγήσουν στην θέση τους. Όταν τα φώτα στην σκηνή ανάβουν ο χρόνος παγώνει και το βλέμμα μένει ακίνητο παρατηρώντας τα πανάκριβα κουστούμια και σκηνικά. Η γλώσσα έχει πάψει να έχει σημασία και μιλάει μόνο η μουσική.

Το πρωί με τους μελωδικούς ήχους της προηγούμενης βραδιάς ακόμα να ηχούν στα αυτιά σου και με την θερμοκρασία αισθητά πιο υψηλή απολαμβάνεις τον πρωινό σου καφέ περιπλανώμενος στην πλακόστρωτη οδό Graben με τα υπερπολυτελή καταστήματα ρούχων, τα νεοκλασικά κτίρια, τα μεγάλα αγάλματα και τα φανάρια που την κοσμούν και από εκεί στο κεντρικό πάρκο της πόλης το Stadpark.

Ένας λαμπερός ήλιος μετά από μέρες, τεράστια δέντρα, λιμνούλες διαφόρων μεγεθών με ψάρια και υδρόβια πτηνά, σιντριβάνια, αγάλματα και περίτεχνες λάμπες δίπλα από το κανάλι του Δούναβη συνδυασμένα με την απαλή κλασική μουσική που παίζει από τα μεγάφωνα και μόνο ο ήχος των πτηνών διαταράσσει συνθέτουν ένα μαγικό σκηνικό.

Με το μετρό φτάνεις στο Schonbrun την καλοκαιρινή οικία την πριγκίπισσας Σίσσυ της αγαπημένης πριγκίπισσας των Αυστριακών. Περιηγείσαι στα 40 δωμάτια που η πρόσβαση είναι επιτρεπτή και μαθαίνεις για την ιστορία του παλατιού που χτίστηκε το 1743 και έχει 1421 δωμάτια και των κατοίκων του κατά τους αιώνες. Η πριγκίπισσα Σίσσυ κυριαρχεί στο μεγαλύτερο μέρος των εκθέσεων. Στην πίσω πλευρά του κτιρίου οι καλοσχηματισμένοι κήποι απλώνονται σαν ζωγραφιά μέχρι την άκρη του μικρού καταπράσινου ακόμα και το χειμώνα λοφίσκου με το ομολογουμένως επιβλητικό κτίριο Γκλοριέτα.

Περιπλανιέσαι στους κήπους με τα αγάλματα και τα σιντριβάνια με τα παγωμένα τους νερά, χάνεσαι στους διαδρόμους του λαβυρίνθου και καταλήγεις να περπατάς παράλληλα με ένα μικρό ρυάκι που χωρίζει τους κήπους του παλατιού από τον γειτονικό ζωολογικό κήπο. Στην κορυφή του λόφου η θέα της Βιέννης πίσω από τις πελώριες τζαμαρίες της Γκλοριέτας πίνοντας ζεστή σοκολάτα και τρώγοντας γλυκό σε αποζημιώνει για τον ποδαρόδρομο και το τσουχτερό κρύο.

Το απόγευμα το παιδί μέσα σου θέλει να παίξει σε ένα από τα μεγαλύτερα λούνα Παρκ της Ευρώπης, το Prater, ανεβαίνεις στα τρενάκια και απολαμβάνεις τις διαδρομές που σου κόβουν την ανάσα, παρατηρείς την θέα της πόλης από την μεγάλη ρόδα και χάνεσαι ανάμεσα στα κέρινα αγάλματα του μουσείο Μαντάμ Τισώ.

Το βράδυ απολαμβάνεις υπέροχες γεύσεις και ευφάνταστα ποτά πάλι με θέα την φωτισμένη πλέον Βιέννη από τον τελευταίο όροφο του ψηλότερου ουρανοξύστη της Αυστρίας τον Πύργο του Δούναβη.

Αψηφώντας την περασμένη ώρα και το τσουχτερό κρύο ανεβαίνεις στην τελευταία άμαξα που περιμένει κάτω από τον πύργο του Δούναβη. Η θέα των επιβλητικά φωτισμένων κτιρίων της ring Strasse, της όπερας που έχει αρχίσει να αδειάζει από κόσμο και του παλατιού, η μυρωδιά των καλοψημένων σνίτσελ έξω από τα τελευταία εστιατόρια που έχουν απομείνει ανοιχτά και το δέος που σου δημιουργεί για ακόμη μια φορά η όψη του ναού του αγίου στεφάνου συνθέτουν το τέλειο κλείσιμο για το ταξίδι στην πόλη που ο χρόνος θαύμασε την ομορφιά της και την άφησε αναλλοίωτη στο πέρασμα του.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε κάπου στο διαδίκτυο, να τρώτε, να αγαπάτε, να προσέχετε και να ταξιδεύετε.

Billakos

Αν θέλεις περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφίες ρίξε και μια ματιά στο #TravellistBBLS_Vienna