Μια μικρή ρομαντική κωμόπολη βγαλμένη από τον Μεσαίωνα, αγκαλιασμένη από ένα μεγάλο, επιβλητικό πέτρινο τείχος, διακοσμημένη με χρωματιστά κτίρια, πανέμορφες εκκλησιές και πανύψηλους πύργους. Αυτή είναι η Λούκα.
Ο βαρύς σκοτεινός ουρανός, ο παλιός σιδηροδρομικός σταθμός με τα πέτρινα εκδοτήρια, τις αίθουσες αναμονής με τις τεράστιες τζαμαρίες και το παλιό μωσαϊκό και οι σταγόνες της βροχής που πέφτουν αραιά και που, σε παρασύρουν στην ρομαντική διάθεση της πόλης.Τα βήματα σου σε οδηγούν μπροστά από τα γιγάντια, μεσαιωνικά τείχη πίσω από τα οποία φυλάσσετε η αναγεννησιακή «φωτεινή» πόλη της επαρχίας της Τοσκάνης, όπως υποδηλώνει και το όνομα της στα λατινικά.
Τα τείχη
Τα τείχη έχουν διατηρηθεί στην σημερινή τους μορφή από την τελευταία τους ανοικοδόμηση τον 15ο αιώνα και είναι χτισμένα πάνω στα απομεινάρια παλαιότερων οχυρωματικών κατασκευών. Η βροχή κοπάζει την ιδανική στιγμή σαν να σε παροτρύνει να ακολουθήσεις τα πέτρινα σκαλοπάτια και να σκαρφαλώσεις στα 12 μέτρα ύψος των τειχών. Από εκεί ψηλά τα 30 μέτρα πλάτος τους μοιάζουν να είναι ακριβώς όσα χρειάζονται για να κρατήσουν τον χρόνο έξω από την μικρή γραφική πόλη της Λούκα.
Τελειώνοντας την κυκλική σου διαδρομή βρίσκεσαι μπροστά στον μαρμάρινο καθεδρικό ναό του Αγίου Μαρτίνου, με το πανύψηλο καμπαναριό του. Γύρω του απλώνονται τα μικρά γραφικά σοκάκια της Λούκα, μπλεγμένα μεταξύ τους σχηματίζοντας ένα μοναδικό λαβύρινθο.
Στα 5 χιλιόμετρα της περιμέτρου τους περιπλανιέσαι σε ένα από το ομορφότερα πάρκα της Ιταλίας, ανάμεσα σε αρχιτεκτονικά αριστουργηματικούς προμαχώνες, που κατά τους θερινούς μήνες φιλοξενούν εκθέσεις ζωγραφικής. Χάνεσαι στις τεράστιες ευθείες που σχηματίζονται από τις συστάδες δέντρων που υπάρχουν και στις δύο πλευρές του μεγάλου πεζόδρομου, σε μικρά υπαίθρια γυμναστήρια και παιδικές χαρές.
Γυρώ απο την Piazza Del Amphiteatro
Περιπλανιέσαι στα πλακόστρωτα στενά ανάμεσα σε μεγάλα χρωματιστά κτίρια και ανθρώπους που κρατούν πολύχρωμες ομπρέλες. Μερικά κρεμασμένα σχοινιά στο ύψος των μεγάλων επιβλητικών, ερμητικά κλειστών παραθυρόφυλλων μαζί με μερικά ξεχασμένα, μουσκεμένα από την βροχή ρούχα, σηματοδοτούν πως τις ηλιόλουστες μέρες τα στενά αυτά φιλοξενούν κάποιες από τις πολυφωτογραφημένες Ιταλικές μπουγάδες.
Ακολουθείς την σχεδόν κυκλική πορεία τους ανάμεσα σε ιστορικά καφέ, παραδοσιακές τρατορίες και πανέμορφες πλατείες διακοσμημένες με μαρμάρινα σιντριβάνια και επιβλητικά αγάλματα, με προορισμό το κεντρικότερο σημείο της μικρής κωμόπολης την Piazza Del Amphiteatro.
Πρόκειται για μια οβάλ πλατεία που χτίστηκε στο σημείο που κάποτε υπήρχε το αρχαίο ρωμαϊκό αμφιθέατρο. Τα κτίρια που την περιβάλουν ακολουθούν και αυτά το κυκλικό της σχήμα δίνοντας μια αίσθηση ψευδαίσθησης. Το βρεγμένο πλακόστρωτο δημιουργεί μοναδικές αντανακλάσεις των ασύμμετρων ομοιόμορφα βαμμένων κίτρινων κτιρίων με τα μικρά μπαλκόνια και τα πράσινα παντζούρια και τα κάνει να φαίνονται πιο φωτεινά παρά τις μουντές αποχρώσεις που δημιουργούν τα σκουρόχρωμα σύννεφα.
Η βροχή δυναμώνει ξανά. Για να προστατευτείς βρίσκεις για λίγο καταφύγιο σε μια από τις στοές, μέσα στα κτίρια, που χρησιμεύουν σαν είσοδοι στην Piazza Del Amphiteatro. Ξαποσταίνεις για λίγο πίνοντας ένα ζεστό καπουτσίνο και ακολουθείς την αντανάκλαση του πύργου Guinigi στο βρεγμένο πεζόδρομο που σε οδηγεί μπροστά στην τεράστια πύλη του.
Πύργος Guinigi
Ο πύργος Guinigi χτίστηκε το 1300 από την ομώνυμη οικογένεια σαν σύμβολο της μεγάλης οικονομικής τους ισχύος και αποτελεί σήμερα τον παλαιότερο πύργο που διασώζεται στην Λούκα. Ιδιαίτερό χαρακτηριστικό του είναι η παρουσία ενός κρεμαστού κήπου με μεγάλες βελανιδιές στην ταράτσα του. Τα 232 σκαλοπάτια που σε χωρίζουν από την κορυφή του πύργου στα 45 μετρά, δείχνουν να σε εξαντλούν κατά την ανάβαση αλλά καθώς πλησιάζεις στην κορυφή ο δροσερός άνεμος που φέρνει μαζί του σταγόνες βροχής σε αναζωογονεί.
Η θέα από την κορυφή σε συνεπαίρνει. Βρεγμένες κεραμοσκεπές που πάνω τους έχουν φυτρώσει αχνιστές καμινάδες και μικρά δαιδαλώδη σοκάκια απλώνονται μπροστά σου μεχρι την εσωτερική πλευρά του πέτρινου τείχους και στα 4 σημεία του ορίζοντα. Η σκιά των αιωνόβιων δέντρων της ταράτσας ήταν η εξωτερική τραπεζαρία της οικογένειας Guinigi και στον ακριβώς από κάτω όροφο ήταν η κουζίνα και η εσωτερική τραπεζαρία με τα μεγάλα παράθυρα και την επίσης πανοραμική θέα στην μικρή πόλη.
Από το ψηλότερο σημείο της πόλης παρατηρείς τα επίσης ψηλά καμπαναριά των εκκλησιών, το οβάλ σχήμα της Piazza Del Amphiteatro και το επιβλητικό, χρυσό ψηφιδωτό στην πρόσοψη του ναού του Αγίου Φρεντιάνο που απεικονίζει την Ανάληψη του Ιησού και καλλιτεχνήθηκε το 13ο αιώνα. Λίγο μακρύτερα έξω από τα τείχη ο σταθμός του τρένου και ακόμα πιο μακριά οι αχανείς πεδιάδες της Τοσκάνης, καλυμμένες από ένα λεπτό στρώμα ομίχλης.
Giacomo Puccini και επιστροφή
Στον λιγοστό χρόνο που σου έχει απομείνει μεχρι την επιβίβαση σου στο τρένο της γραμμής που θα σε οδηγήσει πίσω στην Φλωρεντία, μια λάθος στροφή σε φέρνει αντιμέτωπο με μια ακόμα έκπληξη. Το σπίτι του συνθέτη Giacomo Puccini και μια γρήγορη επίσκεψη στο μουσείο που είναι αφιερωμένο στην ζωή του και στο έργο του επιβάλλεται. Δίπλα του στέκει ο επιβλητικός ναός του San MIchelle. Η πρόσοψη του χρονολογείται από τον 13ο αιώνα και αποτελείται από μια σειρά τεράστιων αγαλμάτων στην κορυφή με μεγαλύτερο αυτό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ που είναι 4 μέτρα και στέκεται στο ψηλότερο σημείο.
Σε ένα μικρό self service εστιατόριο λίγα μέτρα έξω από τα τείχη δοκιμάζεις σούπα Farro από φασόλια με αρκετή παρμεζάνα και ένα κομμάτι από την παραδοσιακή πίτα – ψωμί farinata που φτιάχνεται από ρεβίθια και προσπαθείς να ζεσταθείς μιας και τα ρούχα σου είναι μουσκεμένα από την βροχή.
Καθώς επιβιβάζεσαι στο βαγόνι του τρένου, μερικές ακτίνες του ηλίου που βιάζονται να κάνουν την εμφάνιση τους πριν την δύση του, χρωματίζουν την πόλη με μια άλλη απόχρωση και εσύ δίνεις την υπόσχεση πως αυτή ήταν η αρχή της γνωριμίας σου με την ονειρική Λούκα.
