Ήταν τέλη Αυγούστου του 92 όταν το πλοίο «Ιόνιον» έδεσε για τελευταία φορά στην προβλήτα του και έκτοτε το μικρό γραφικό Κυπαρίσσι γλύτωσε από την τιμωρία του μαζικού τουρισμού, και έμεινε παγωμένο στο χρόνο. Το Κυπαρίσσι Λακωνίας είναι ίσως ο μοναδικός προορισμός που αμφιταλαντεύομαι χρόνια για το αν θα πρέπει να το εκθέσω σε ανθρώπους που δεν θα μπορέσουν να σεβαστούν την μοναχικότητα του και την vintage αίσθηση του. Η δυσκολία πρόσβασης όμως σε αυτό με καθησυχάζει πως τελικά το Κυπαρίσσι θα γίνει γνωστό μόνο σε αυτούς που θα το εκτιμήσουν.
Γενίκα και ιστορικά
Το Κυπαρίσσι βρίσκεται στο σημείο που ο καταπράσινος Πάρνωνας βουτάει την πλαγιά του στα καταγάλανα νερά του Μυρτώου πελάγους. Καλά κρυμμένο ανάμεσα σε φαράγγια και βουνοκορφές, σε πεύκα και έλατα με μόνη σύνδεση με τον υπόλοιπο κόσμο τον φιδογυριστό κατηφορικό δρόμο που καταλήγει στην θάλασσα περνώντας μέσα από την Βρύση, την Μητρόπολη και την Παραλία, τους τρεις οικισμούς που απαρτίζουν το κυπαρίσσι.
Το Κυπαρίσσι στέκει σε αυτή την θέση από την αρχαιότητα γνωστό ως Κύφαντα. Το σημερινό του όνομα επικράτησε από την βυζαντινή περίοδο και εικάζεται πως καθιερώθηκε λόγω του ονόματος του γαιοκτήμονα στο οποίο ανήκε η περιοχή. Σημαντικά ιστορικά αξιοθέατα είναι η αρχαία πόλη των Κύφαντων και το Ασκληπιείο. Μετά τον πόλεμο ο μικρός οικισμός ανοικοδομήθηκε από χρήματα που έφταναν στον τόπο από αυτούς που μετανάστευσαν στην Αμερική, χαρακτηριστικές και οι επιγραφές στους τοίχους των σπιτιών.
Οι μέρες και οι νύχτες στο Κυπαρίσσι.
Οι μικρές αποστάσεις, οι λίγες επιλογές και η ξεγνοιασιά που αναδύει ο τόπος καθιστούν το κυπαρίσσι τον απόλυτο προορισμό χαλάρωσης. Για μέρες ήρεμες και βραδιές απολαυστικές βγαλμένες από τις αναμνήσεις των παιδικών σου χρόνων. Τότε που μεγάλες παρέες διασκέδαζαν σε ταβέρνες και γέλια και τσουγκρίσματα κάλυπταν την μουσική που έπαιζε σε χαμηλή ένταση. Τότε που μετά το φαγητό άραζες στα αναπαυτικά μαξιλάρια των σιδερένιων καρεκλών και απολάμβανες το τεράστιο παγωτό σου και τα μεσημέρια ανυπομονούσες να γυρίσεις σπίτι και να διαβάσεις το τελευταίο τόμο «Μίκι Μάους».
Στο Κυπαρίσσι τα πρωινά σε βρίσκουν να κατηφορίζεις τον δρόμο με τα λευκά σπίτια που οδηγεί στον μικρό μώλο και τις δυο παραλίες του οικισμού την Μικρή Άμμο με τα λευκά βότσαλα και την ψιλή άμμο και την Μεγάλη Άμμο στα αριστερά. Τα καθαρά διαυγή νερά τους που πάνω τους καθρεφτίζονται οι καταπράσινες κορυφές του Πάρνωνα δίνοντας τους μια γαλαζοπράσινη απόχρωση σε καλούν να δροσιστείς. Σε αυτά τα νερά απολάμβανε και η πριγκίπισσα Νταϊάνα τις διακοπές της μακριά από τα φλας των φωτογράφων. Λίγο μακρύτερα η παραλία της Αγίας Κυριακής επίσης εντυπωσιάζει με την λευκή της άμμο και τα γαλανά νερά της.
Τα μεσημέρια με το θαλασσινό αλάτι να ψήνει το δέρμα σου αποκοιμιέσαι διαβάζοντας το αγαπημένο σου βιβλίο υπό τους ήχους των τζιτζικιών που σε νανουρίζουν. Τα απογεύματα ο καφές και το χειροποίητο εκμέκ στο «Γλυκάκι» με θέα την θάλασσα και τα χρώματα του δειλινού είναι αγαπημένη συνήθεια πριν από την επιστροφή στο δωμάτιο και την προετοιμασία για φαγητό. Οι επιλογές για φαγητό λίγες και προσιτές. Παραλιακά «Ο Τάκουρας» με την εξαιρετική αστακομακαρονάδα, «Οι Πλόες» με την μεγάλη ποικιλία κρεατικών και θαλασσινών, «Το Τροκαντερό» με παραδοσιακές ελληνικές γεύσεις, το «Kamares Grill House» για σουβλάκι και στο βουνό ανάμεσα στα πεύκα το παραδοσιακό καφενείο «Το όμορφο Κυπαρίσσι» με τους ουζομεζέδες.
Πιο αργά το βράδυ όταν η σιωπή της νύχτας διαταράσσεται μόνο από το μελωδικό τρίξιμο που κάνουν τα τριζόνια «Ο Μώλος» και το «Martitsela cafe» με χαλαρές μουσικές, ακριβώς όπως αξίζουν στο Κυπαρίσσι σερβίρουν μπίρα και κρασί αλλά και απλά ποτά, βγαλμένα από τα 80s πολύ πριν μπλέξουμε το μυαλό μας με ευφάνταστες συνταγές cocktails, τότε που το Bacardi Cola ήταν η μόνη και σίγουρη επιλογή.
Το μυστικό για να απολαύσεις το Κυπαρίσσι είναι να απομακρυνθείς από το κινητό και κάθε μορφή τεχνολογίας και να αφεθείς να σε παρασύρει στην λούπα του, σαν να ζεις την Μέρα της Μαρμότας, όπου όλα επαναλαμβάνονται μέρα με την μέρα. Και όσο περισσότερο μένεις, τόσο περισσότερο θα γυρνάς πίσω στο χρόνο και θα νιώθεις παιδί που δεν ανυπομονεί να βγει από αυτό γιατί μόλις τελειώσει θα πρέπει να γυρίσει πάλι στο σχολείο, και δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ σίγουρα δεν ήθελα να πάω σχολείο.
Μέχρι την επόμενη φόρα..
Take care.
Billakos.
