Καλοκαίρι είναι εκεί που το επίσημο ένδυμα είναι το μαγιό και το επίσημο υπόδημα η σαγιονάρα, λέει ένας σοφός φίλος μου. Ένας άλλος ακόμα σοφότερος ισχυρίζεται πως καλοκαίρι είναι εκεί που η μέρα αρχίζει και τελειώνει στην παραλία. Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο ότι και τους δυο αυτούς φίλους τους γνώρισα στο μέρος που θα προσπαθήσω να σε ταξιδέψω σήμερα. Μια μικρή κουκίδα στο χάρτη λίγο νοτιοδυτικά της Πελοποννήσου που πάνω της κρύβει όλη την ομορφιά του καλοκαιριού και ίσως του κόσμου όλου. Εσύ ακόμα να καταλάβεις ότι θα σου μιλήσω για την Ελαφόνησο, τον επίγειο παράδεισο?
Η Ελαφόνησος είναι ένα μικρό άγονο νησάκι στο νότιο τμήμα της Πελοποννήσου μόλις 500 μέτρα από την απέναντι ακτή. Η πρόσβαση στον παράδεισο είναι εξαιρετικά εύκολη μιας και το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να ακολουθήσεις της ταμπέλες προς Σπάρτη και από εκεί Μολάους και Βιγκλάφια, να φορτώσεις την πραγμάτια σου στο μικρό ferry boat και σε ένα τέταρτο να βρίσκεσαι στο λιμάνι της γραφικής της Χωράς.
Πούντα και παυλοπέτρι
Η πρώτη επαφή σου με τον τόπο δεν είναι όμως την στιγμή που θα πατήσεις το πόδι σου στο νησί, αλλά η στιγμή που βγαίνοντας από τον μικρό οικισμό της Βιγκλάφιας αντικρύζεις την εξαιρετικής ομορφιάς τεράστια παραλία της Πούντας. Τα τυρκουάζ νερά και η χρυσή άμμος σε ταξιδεύουν σε μέρη εξωτικά, και όλα αυτά πριν δεις την αρχαιά βυθισμένη πόλη του Παυλοπετρίου. Το σχήμα τον μικρών διώροφων και ισόγειων κτισμάτων της πόλης που χρονολογείται από το 2800 π.Χ. αχνοφαίνεται κάτω από τα διάφανα νερά. Μετά από αυτή την εμπειρία θα ανέβεις στο μικρό ferry boat διστακτικός μιας και δεν θα μπορείς να πιστέψεις πως στην απέναντι πλευρά υπάρχει και καλύτερο.
Η Χώρα
Η πρώτη σου επαφή με το νησί είναι η Χώρα. Μικρή, παραδοσιακή, τουριστική. Θα μπορούσες άνετα να την μπερδέψεις με Χώρα σε νησί των Κυκλάδων αλλά δεν είναι. Σε όλο το μήκος της γραφικής παραλίας, εστιατόρια, καφετέριες και ενοικιαζόμενα δωμάτια έτοιμα να σε εντυπωσιάσουν με τις υπηρεσίες τους. Στο βάθος η εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα τοποθετημένη πάνω στο μικρό βράχο που συνδέεται με το υπόλοιπο νησί με ένα γραφικό γεφύρι δημιουργώντας έτσι ένα απάνεμο σημείο να δένουν οι ψαρόβαρκες. Στο μεγαλύτερο μέρος του οικισμού δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα οπότε θα χρειαστεί να περπατήσεις για να ανακαλύψεις τα γραφικά σοκάκια και τις υπέροχες ολάνθιστες αυλές με τις μεγάλες χρωματιστές αυλόπορτες. Ιδανική ώρα για να περιπλανηθείς στην Χώρα της Ελαφονήσου είναι το ηλιοβασίλεμα και να απολαύσεις τα χρώματα που αφήνει ο ήλιος στα ολόλευκα κτίσματα καθώς χάνεται στον ορίζοντα.
Η παραλία της Παναγίας.
Ακολουθώντας τον δρόμο στο βόρειο μέρος της Χώρας και οδηγώντας για περίπου 7 λεπτά θα βρεθείς στην δεύτερη ωραιότερη παραλία του νησιού που βρίσκεται μπροστά από τον ομώνυμο οικισμό, την παραλία της Παναγίας. Το τυρκουάζ έχει και εδώ την τιμητική του, το ίδιο και η χρυσή άμμος. Τα δροσερά νερά, μιας και βαθαίνει λίγο απότομα, τα μεγάλα αλμυρίκια αλλά και η θέα των Κυθήρων στο βάθος του ορίζοντα είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία της παραλίας. Το ηλιοβασίλεμα μιας και ο ήλιος δύει ακριβώς μπροστά της το μεγάλο της ατού.
Η Παραλία Του Σίμου.
Λίγο πριν το τέλος του οικισμού, ένας νέος σχετικά δρόμος ανάμεσα σε ελαιόδεντρα και σκίνους σε βγάζει στην παραλία του Σίμου. Για να είμαι πιο ακριβής στις δίδυμες παραλίες του Σίμου την μικρή και την μεγάλη χωρισμένες μεταξύ τους από μια λεπτή λωρίδα άμμου που ενώνει την Ελαφόνησο με το νησάκι Σαρακίνικο. Όσες λέξεις και να γραφτούν για αυτήν δεν θα καταφέρουν ποτέ να μεταφέρουν απόλυτα το βαθμό της ομορφιάς της. Όσες φωτογραφίες και να δεις ή να βγάλεις από την πολυβραβευμένη παραλία του Σίμου είναι σχεδόν αδύνατον να αποτυπώσεις το συναίσθημα. Η πρώτη όψη της τεράστιας παραλίας με την λευκή άμμο και τα διάφανα νερά μετά την τελευταία στροφή μου κόβει πάντα την ανάσα. Σίγουρα θα συμβεί το ίδιο και σε εσένα μιας και δεν χωράει ο νους σου το μέγεθος της ομορφιάς.
Λευκοί αμμόλοφοι που φτάνουν μεχρι και τα 10 μέτρα ύψος καλυμμένοι σε κάποια σημεία με ψηλά στάχυα σε περιμένουν να κουτρουβαλήσεις πάνω τους σαν μικρό παιδί. Ξύλινα μονοπάτια αναμεσά τους, σε κάποιες στροφές σχεδόν περίτεχνα καλυμμένα με άμμο. Συστάδες από κέδρους που ενώνονται μεταξύ τους δημιουργώντας μικρές εσοχές σαν απάγκιες σπηλιές έτοιμες να υποδεχτούν τους φυσιολάτρες campers της παραλίας. Ολόλευκη ψιλή άμμος, τυρκουάζ, διάφανα νερά και φυσικά το camping του Σίμου. Το γνωστότερο camping της Ελλάδας. Αν και δεν δηλώνω πλέον μεγάλος οπαδός του camping λόγω ηλικίας, θεωρώ πως το camping του Σίμου έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στην διατήρηση της ανεμελιάς και της αυθεντικότητας της Ελαφονήσου και ιδιαίτερα της παραλίας του Σίμου, μιας και είναι απόλυτα εναρμονισμένο με το υπόλοιπο περιβάλλον.
Φαντάζομαι πως έχετε πλέον καταλάβει πως για εμένα καλοκαίρι είναι η Ελαφόνησος.
Είναι οι ατέλειωτες ώρες ηλιοθεραπείας και παιχνιδιού πάνω στην λευκή άμμο, είναι οι δροσερές βουτιές στα τυρκουάζ νερά. Είναι εκεί που έστω και για λίγο γίνομαι ξανά παιδί εξερευνώ τους αμμόλοφους και χάνομαι στους κέδρους.
Για εσένα που είναι καλοκαίρι?
